စစ္ေတာင္းစားသမိန္ေစာထြတ္သည
တပင္ေရႊထီး နတ္ရြာစံေလလွ်င္ အပါးေတာ္တြင္ ခစားရေသာ တုရင္သီဟအမတ္သည္ ကြ်န္(၈)ေယာက္ႏွင့္အတူ ရခိုင္တပ္မွ အလ်င္အျမန္ထြက္၍ ေလွငယ္တစ္စင္းျဖင့္ ဟံသာဝတီသို႔ ေျပးေလသည္။ တုရင္သီဟအမတ္ေလွ်ာက္တင္၍ သမိန္ေစာထြတ္လက္ခ်က္ျဖင့္ တပင္ေရႊထီး နတ္ရြာစံေတာ္မူေၾကာင္း ဘုရင့္ေနာင္၏ ၾကင္ယာေတာ္ သခင္ၾကီးသိရွိရေသာအခါ သခင္ၾကီးသည္ တုရင္သီဟကို ဒလရွိ ဘုရင့္ေနာင္ထံ သံေတာ္ဦးတင္ရန္ ေစလႊတ္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အေျခအေနမွာ ဟံသာဝတီနန္းမွ ခ်ဳပ္ကိုင္ေသာ ဗဟိုအာဏာ ပ်က္ယြင္းသြားရျပီျဖစ္သည့္အ
တပင္ေရႊထီး နတ္ရြာစံျပီၾကားသည္ႏွင့္ ဟံသာဝတီတြင္ တပင္ေရႊထီးျမိဳ႕ေစာင့္အျဖစ္
တပင္ေရႊထီး၏အထိန္းေတာ္ၾကီးျ
ပုန္ကန္ထၾကြသူ သမိန္ေထာရာမသည္ မုတၱမတြင္ လူသူလက္နက္စုကာ သမိန္စကၠေဝါအမည္ခံ သမိန္ေစာထြတ္၏အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ တပင္ေရႊထီးတည္ေထာင္ေတာ္မူသည
ဘုရင့္ေနာင္သည္ တုရင္သီဟထံမွ အေၾကာင္းစံုကိုၾကားသိရလွ်င္
အခ်ဳိ႕ေသာမွဴးမတ္မ်ားက ဟံသာဝတီကို အလ်င္တိုက္ေတာ္မူ၍ အခိုင္အလံုေနေတာ္မူမွ သင့္မည္ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕မွဴးမတ္မ်ားကလည္း ဟံသာဝတီတြင္ရွိေသာ မိဖုရားသခင္ၾကီးကို ယူေတာ္မႈ၍ ဒလကို အခိုင္အလံုျပဳျပီး၊ ယင္းေနာက္မွ ဟံသာဝတီႏွင့္ျပည္ကို လုပ္ၾကံေတာ္မူသင့္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾကသည္။
ထိုအခါ ရန္ေအာင္ဘီလူးအမည္ရွိေသာ အမတ္က ...
"ယခုျပည္ေရးကိုေထာက္ေသာ္ ဝါးအစည္းေျပသကဲ့သို႔ ကစဥ့္ကလ်ား မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္းတို႔ ရွိေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ဒလသည္မြန္တို႔အရိပ္အရာလည္းျ
ဘုရင့္ေနာင္က ရန္ေအာင္ဘီလူးအမတ္ ေလွ်ာက္တင္သည္ကို သင့္လွသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီးလွ်င္ မြန္မွဴးမတ္အၾကီးအကဲတို႔ကို
ထို႔ေနာက္ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္း စစ္သည္မ်ား၊ ဆင္လံုး ျမင္းရင္းအမ်ားနွင့္ ဒလမွ ဒဂံုသို႔ ကူးသည္။ ယင္းမွ ဓႏုေတာ မေကာ္သို႔ ဆက္၍ခ်ီသည္။ မေကာ္သို႔ေရာက္လွ်င္ ဟံသာဝတီသို႔မဝင္ဘဲ ဓားကြ်န္းေတာင္ကိုပတ္ကာ ေန႔ညဥ့္အျပင္းခ်ီေလသည္။ ထိုအခါ ဟံသာဝတီတြင္ မင္းျပဳေနျပီျဖစ္ေသာ သမိန္စကၠေဝါသည္ ဗညားဒလကိုေစလႊတ္ျပီး ဆီးၾကိဳတိုက္ေစသည္။ ဘုရင့္ေနာင္သည္ အခ်ိန္ကာလေဒသ မဟုတ္ေသး၍ ဗညားဒလတပ္ကို ရန္တံု႔မျပန္ဘဲ မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳကာ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္း သည္ ေျမေခြးငယ္ကို အမႈမထားဘဲသြားသကဲ့သို႔ ခ်ီျမဲခ်ီသည္။
ဟင္းခေႏြအရပ္သို႔ေရာက္လွ်င္
တပ္ခင္းတပ္ရာအေနအထားကို ၾကည့္ရႈေလေသာ္ အေရွ႕သည္ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ႏွင့္နီးသည
ထိုစဥ္ ဟံသာဝတီတြင္ မင္းျပဳေနေသာ သမိန္စကၠေဝါဘြဲ႔ခံ သမိန္ေစာထြတ္ကို မွဴးမတ္တို႔က သေဘာၾကိဳက္ညီျခင္းမရွိၾက၍ နန္းမွျဖဳတ္ခ်လိုက္ၾကျပီး မုတၱမတြင္ရွိေနေသာ သမိန္ေထာရာမကို နန္းတင္လိုက္ၾကသည္။
ဟံသာဝတီတြင္ သမိန္ေထာရာမ နန္းတက္သည့္အခါ တပင္ေရႊထီး၏ သစၥာေတာ္ခံမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အဲမြန္ဒယာ၊ စႏၵေယာ္ဓာ၊ တုရင္ဗလ၊ သာရကာမွဴး၊ သေပါ့မွဴး၊ ဗညားဖရူးသား၊ အိတ္မြတ္ေထာ စသူတို႔သည္ အေျခအရံလူေပါင္း (၃၀၀၀) ေက်ာ္ျဖင့္ ဘုရင့္ေနာင္၏ စက္ေတာ္ေအာက္သို႔ ခိုဝင္လာၾကသည္။ အေရွ႕ဘက္ မုတၱမမွလည္း အဲပရဲ၊ စႏၵရာသီ၊ ပိုက္ကျမင္တို႔သည္ မွဴးမတ္တစ္က်ိတ္ေက်ာ္၊ အေျခအရံ(၁၀၀) ေက်ာ္ျဖင့္ ေျခေတာ္ရင္းသို႔ ခိုဝင္လာသည္။
ေတာင္ငူဘုရင္မင္းေခါင္၏လက္ေ
ဘုရင့္ေနာင္သည္ ႏွစ္လခန္႔ရွိလွ်င္ ညီေတာ္သီရိေဇယ်ေက်ာ္ထင္၊ ညီေတာ္လတ္ နႏၵေယာ္ဓာႏွင့္ မွဴးမတ္အေပါင္းတို႔ကို ေခၚေတာ္မူ၍ ဟံသာဝတီကိုခ်ီ၍ လုပ္ၾကံေတာ္မႈလွ်င္ သင့္မည္ေလာ သို႔မဟုတ္ ေတာင္ငူကိုခ်ီေတာ္မူ၍ လုပ္ၾကံလွ်င္ သင့္မည္ေလာဟု အေရးအရာကို တိုင္ပင္ေတာ္မူရာ အခ်ိဳ႕ေသာမွဴးမတ္မ်ားက ဟံသာဝတီသို႔ အလ်င္ခ်ီ၍လုပ္ၾကံေတာ္မူမွသင
အခ်ဳိ႕အမတ္တို႔ကလည္း မြန္ျမန္မာ ေျပးပုန္းေလသည္မ်ားကို သည္တြင္စုရံုးေတာ္မူ၍ အေနအထားက်ျပီးမွ ေတာင္ငူသို႔ ခ်ီေတာ္မူသင့္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။
ထိုအခါ သီရိေဇယ်ေနာ္ရထာအမည္ရွိေသာ အမတ္က
"ယခုအေရးကား ေႏွးေႏွးျဖည္းျဖည္းလုပ္ၾကံေ
ထိုညတြင္ပင္ ဘုရင့္ေနာင္သည္ အိပ္မက္ေတာ္တစ္ခုကို ျမင္မက္ေလသည္။ ယင္းအိပ္မက္ကား သရက္သီးခိုင္ တစ္ခိုင္တြင္ အလံုး(၅)လံုးသီးရာ အေပၚဆံုးရွိသရက္သီးကို စားရသည္ဟူ၏။ အိပ္မက္၏အလိုမွာ ညီေနာင္(၅)ဦး ရွိသည့္အနက္ ဘုရင့္ေနာင္သည္ အၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ညီေတာ္သီဟသူသည္ မင္းေခါင္အမည္ကို ခံယူ၍ ေတာင္ငူတြင္ မင္းျပဳေနသည္။ ယခု အေခါင္က သရက္သီးကိုစားရသည္ အိပ္မက္ျခင္းေၾကာင့္ ညီေတာ္မင္းေခါင္၏ကိုယ္ႏွင့္
ဘုရင့္ေနာင္သည္ ေတာင္ငူကိုသိမ္းယူရန္အတြက္ စစ္အစီအရင္ျပဳသည္။ လက္ယာရဲတိုင္ႏွင့္ တုရင္ဗလတို႔ကို ျမင္း(၁၀၀၀)စီျဖင့္ ေရွ႕မွခ်ီေစျပီး ယင္းေနာက္မွ ညီေတာ္သ႒ီရိေဇယ်ေက်ာ္ထင္၊ ညီေတာ္နႏၵေယာ္ဓာ၊ ညီေတာ္မင္းရဲေက်ာ္ထင္၊ သားေတာ္ မင္းရဲေက်ာ္စြာ၊ သီရိေဇယ်ေနာ္ရထာ၊ လက္ဝဲဘယ၊ ေျမာက္ေထာင္မွဴး၊ ဘယနႏၵသူ၊ အဲမြန္ဒယာ၊ သီရိဓမၼရတ္၊ နႏၵစည္သူတို႔ ဦးစီးေသာ တပ္မ်ား၊ ထို႔ေနာက္ ဘုရင့္ေနာင္၏တပ္မေတာ္၊ ယင္းတပ္မေတာ္တြင္ နႏၵသူကို တပ္မွဴး၊ ရာဇတမန္အား စစ္ကဲခန႔္အပ္သည္။ ျမင္းတပ္ (၂)တပ္ႏွင့္ ၾကည္းတပ္ တပ္ေပါင္း(၁၂)တပ္တြင္ တိုက္ဆင္(၂၀၀)၊ ျမင္း(၂၀၀၀)၊ စစ္သည္(၈၀၀၀၀) ပါဝင္ေလသည္။
ေရေၾကာင္းခ်ီတပ္ေတာ္တြင္ကား
ေတာင္ငူသို႔ေရာက္ေတာ္မူလွ်င
ယင္းသို႔ တပ္မ်ား ေရအား၊ ၾကည္းအားရံသည္ကို ဘုရင္မင္းေခါင္ကလည္း တပ္မတည္ႏိုင္ေအာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ထြက္၍တိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရင့္ေနာင္တပ္မ်ားကို မႏိုင္သျဖင့္ ျမိဳ႕တြင္းသို႔ ျပန္ဝင္၍ အခိုင္အလံုေနရသည္။ ဘုရင့္ေနာင္တပ္မ်ားက ေတာင္ငူကို ေလးလခန႔္ၾကာေအာင္ ဝန္းရံထားေလသည္။
ျမိဳ႕ကိုဝန္းရံ၍ ေလးလခန္႔ရွိလာလွ်င္ ေတာင္ငူျမိဳ႕တြင္းသားတို႔ အစာေရစာျပတ္လပ္ကာ ငတ္မြတ္လာၾကသည္။ ဘုရင္မင္းေခါင္အေပၚ အၾကည္အညိဳကင္းမဲ့လာၾကကာ မင္းေခါင္လက္ေအာက္မွ အၾကီးအကဲတို႔လည္း ျမိဳ႕တြင္းမွထြက္ေျပး၍ ဘုရင့္ေနာင္ထံသို႔ ခိုဝင္လာၾကသည္။ ဘုရင့္ေနာင္ကလည္း မိမိေအာက္သို႔ ခိုဝင္လာသူမ်ားကို သစၥာေတာ္ေပးကာ အမႈေတာ္ထမ္းေစသည္။
အမႈထမ္းမ်ားနည္းပါးလာလွ်င္ မင္းေခါင္ကလည္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းျပင္းစြာျဖစ
ဘုရင့္ေနာင္ကလည္း ...
"ညီေတာ္မင္းတရားေရႊထီးမရွိလ
သို႔ျဖင့္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားသည္ သကၠရာဇ္(၉၁၂)ခု၊ တပို႔တြဲလဆန္း (၅)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အလိုေတာ္ျပည့္ကာ မဂၤလာဘိသိက္ခံေတာ္မူျပီး ေကတုမတီေတာင္ငူအလံုးကို သိမ္းရံုးစိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္
ျပီးပါျပီ။
တပင္ေရႊထီး ဘုရင့္ေနာင္ႏွင့္ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္
ဟိန္းေဇ
No comments:
Post a Comment