တပင္ေရႊထီးသည္ဟံသာဝတီေနျပည္
သုရွင္တကာရြတ္ပိ နတ္ရြာစံသျဖင့္ ၎၏မွဴးမတ္ ေသနာပတိႏွင့္ စစ္သည္ရဲမက္အမ်ားလည္း တပင္ေရႊထီးဖဝါးေတာ္ေအာက္သို
တပင္ေရႊထီးသည္ လက္ေအာက္ခံျဖစ္သည့္ ပုသိမ္(၃၂) ျမိဳ႕ကို အလံုးအရင္းနွင့္တကြ ရန္သူတို႔ ေႏွာက္ယွက္ျခင္းမရွိေစရန္ ေက်းစားထည့္ေတာ္မူသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို စနစ္တက်ျပဳကာ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးကို အေလးထားေဆာင္ရြက္သည္။
ရာမညတိုင္း မြန္သံုးရပ္ျဖစ္သည့္ ဟံသာဝတီ၊ ပုသိမ္ႏွင့္ မုတၱမတို႔တြင္ တပင္ေရႊထီးလက္ေအာက္သို႔ ဟံသာဝတီ(၃၂)ျမိဳ႕ႏွင့္ ပုသိမ္(၃၂)ျမိဳ႕တို႔မွာ ၾသဇာခံက်ေရာက္ျပီးျဖစ္ေသာ္လ
“မုတၱမ(၃၂)ျမိဳ႕ကိုစားရေသာ ေစာဗညားသည္ ယခုအခါ ငါ့အား အံတု၍ ေနသည္။ ယင္းကိစၥအား မည္သို႔မည္ပံုစီမံသင့္သည္ကိ
ထိုအခါ မွဴမတ္မ်ားက မုတၱမကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူေတာ္မူရန္
“တိုက္ခိုက္ျခင္းမွာ ေသးငယ္သည့္တာဝန္မဟုတ္ပါ၊ စစ္ျဖစ္လွ်င္ သတၱဝါအမ်ား ၾကီးစြာေသာ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ျဖစ္ရပါလိမ့္မည္၊ ပရိယာယ္ကို အသံုးျပဳလ်က္ အႏုျဖင့္ၾကံလွ်င္လည္း ရျခင္းသာ လိုရင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ေကာင္းသည္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ပါ၍ ဦးစြာ မုတၱမမင္းထံ သံေစလႊတ္ျပီး ေမးရန္သင့္ပါသည္” ဟု ေလွ်ာက္တင္ရာ တပင္ေရႊထီးက ဘုရင့္ေနာင္ ၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို လက္ခံေတာ္မူသည္။
ထိုအခ်ိန္က မုတၱမျမိဳ႕မွာ ဥေရာပတိုက္မွ အာဖရိကေတာင္စြန္း ဂြတ္ဟုပ္အငူ( Cape of Good Hope) မွ လည့္လည္၍ လည္းေကာင္း၊ အိႏိၵယျပည္၊ ေပၚတူဂီပိုင္ ဂိုအာ (Goa) နယ္မွ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား လာေရာက္ကာ ကုန္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေနၾကသျ
မလကၠာ (Malacca)ကို ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေပၚတူဂီလူမ်ဳိး အန္ေတာ္နီေကာ္ရီးယားကလည္း မုတၱမျမိဳ႕စား ေစာဗညားႏွင့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုကာ မုတၱမတြင္ ေရာင္းဝယ္ေရးဌာနၾကီးတစ္ခု ဖြင့္ျပီး ျပည္တြင္း ထြက္ကုန္မ်ားကို ဝယ္ယူလ်က္ ဥေရာပတိုက္သို႔ တင္ပို႔ေရာင္းခ်လ်က္ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မုတၱမမွာ ႏိုင္ငံျခားနွင့္ဆက္သြယ္ေရာ
တပင္ေရႊထီးက မိမိလက္ေအာက္ခံရန္အတြက္ သံေစလႊတ္လိုက္သည့္အခါတြင္ သံတို႔ကို မေခ်မငံေျပာၾကား၍ လႊတ္သည္။ ေစာဗညား၏ ျပန္ၾကားခ်က္ကို သိရသည္တြင္ ျပင္းစြာေသာ အမ်က္ေတာ္ရွေတာ္မူျပီးလွ်င္
ၾကည္းေၾကာင္းခ်ီတပ္ႏွင့္ ေရေၾကာင္းခ်ီတပ္ကို ျပင္ဆင္ျပီး ၾကည္းေၾကာင္းခ်ီတပ္ေတာ္တြင္
မွတ္ခ်က္။ ။ ‘ဝန္’ ဟူေသာရာထူးကို တပင္ေရႊထီးလက္ထက္ေတာ္တြင္ စတင္ခန္႔ထားျခင္းျဖစ္၏။
ၾကည္းေၾကာင္းခ်ီတပ္တြင္ ျမင္းတပ္(၃)တပ္ႏွင့္ ေျခလ်င္တပ္ (၇)တပ္ကို ေရွးဦးစြာ ခ်ီေစ၍ ဆင္စီးအမတ္ေလက်ိပ္ႏွင့္ တိုက္ဆင္(၄၀)၊ စစ္ျမင္း(၄၀၀)၊ စစ္သည္(၄၀၀၀၀)ပါေသာ တပ္ၾကီးကို တပ္မျပဳကာ ေနာက္မွလည္း တပ္ၾကီးမ်ားလိုက္ပါၾကရသည္။ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးကား အလယ္တပ္မၾကီးမွ လိုက္ပါေလ၏။
ေကတုမတီ(ေတာင္ငူ)သံမ်ား ျပန္ၾကသည္ႏွင့္ မုတၱမစား ေစာဗညားကလည္း စစ္ေရးအတြက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ျပင္ဆင္သည္။ မုတၱမျမိဳ႕သည္ ေတာင္ေျမာက္ရွည္လ်ားျပီး၊ အေရွ႕ဘက္၌ သံလြင္ျမစ္ရွိေနသျဖင့္ က်ဳံးၾကီးသဖြယ္ အားကိုးေနရသည္။ အေနာက္ဘက္၌ရွိသည့္ ေတာင္တန္းၾကီး ကိုလည္း အမွီျပဳထားျခင္းျဖစ္သျဖင့္ စစ္ေရးစစ္ရာတြင္ ခံျမိဳ႕ကဲ့သို႔ မ်ားစြာအကြက္ေကာင္းေသာ ေနရာပင္ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံျခားသားေပၚတူဂီတို႔က
တပင္ေရႊထီး၏ ၾကည္းေၾကာင္းခ်ီတပ္ႏွင့္ ေရေၾကာင္းခ်ီတပ္မ်ား မုတၱမအနီးသို႔ ေရာက္ရွိသြားျပီး မၾကာမီရက္မ်ားတြင္ ဘုရင့္ေနာင္သည္ တိုက္ပြဲတိုင္းႏိုင္ရမည္ဟူေ
ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္တစ္နည္းအေနျဖင့္ ပင္လယ္ဝမွဝင္လာသည့္ ရန္သူသေဘၤာတို႔ကို တစ္ဖက္ကမ္းမွကာကြယ္၍ ျမိဳ႕ကို ရံျမဲတိုင္းရံျပီးလွ်င္ အစာဆန္ေရ အသြင္းအယူမရွိေစရန္ ေရဘက္၊ ကုန္းဘက္ ညွပ္လ်က္ပိတ္ဆို႔ထား၏။ ထိုသို႔ ေရတပ္၊ ကုန္းတပ္ညွပ္၍ပိတ္ဆို႔ထားရာ
ထို႔ေနာက္တြင္ သမိန္ပရူးက ၎၏အၾကံအစည္ကို တပင္ေရႊထီးအား တင္ေလွ်ာက္ကာ ေလွတပ္ကို သံလြင္ျမစ္ညာလကြန္းျမိဳ႕သို
မီးမ်ားအရွိန္ျပင္းစြာ ေတာက္ေလာင္ေနစဥ္ မီးေဖာင္စၾကာ ၾကီးမွာ ေရ၌ေမ်ာသြားျပီး ရန္သူ႔သေဘၤာ (၃)စီးကို ျငိကပ္၍ သေဘၤာကို မီးစြဲေလာင္ေလေတာ့ရာ သေဘၤာေပၚရွိ ေပၚတူဂီစစ္သားမ်ားအားလံုး ေရထဲသို႔ ခုန္ဆင္းကာ ေရကူးေျပးၾကရသည္။ ျမိဳ႕တြင္းမွလည္း မီးကို ျငိမ္းသတ္ရန္ ေလွႏွင့္ကူးလာၾကစဥ္ ျမန္မာတပ္၏ ဆီးၾကိဳပစ္ခတ္သျဖင့္ ေသဆံုးၾကရသည္။ မီးေလာင္ေနသည့္သေဘၤာ(၃)စီးမ
ထို႔ေနာက္ အသင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ အလ်ား အလံသံုးရာ၊ အနံ အလံငါးရာရွိေသာ ဒုတိယေဖာင္ၾကီးေပၚတြင္ ခံတပ္ၾကီးတည္ေဆာက္လ်က္ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္၊ အစာဆန္ေရ အျပည့္အစံုနွင့္ စစ္သည္တို႔ကို တင္ျပီးလွ်င္ ဒီေရအက်၌ ေအာက္သို႔ေမွ်ာလိုက္သည္။ ၎ေဖာင္ၾကီး ျမိဳ႕အနီးသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေဖာင္ေပၚရွိ သစ္တပ္မွာ မုတၱမျမိဳ႕ရိုးထက္ျမင့္သည့္
ထိုစဥ္ ျမန္မာေလွတပ္က ျမိဳ႕ရိုးကိုခ်ဥ္း၍ တူးျဖိဳးၾကသကဲ့သို႔ ၾကည္းတပ္ကလည္း ျမိဳ႕ကို တိုက္ေဖာက္၍ ဆင္လံုးျမင္းရင္းနွင့္တကြ ျမိဳ႕တြင္းသို႔ဝင္သည္။ ျမိဳ႕ရိုးအႏွံ႔ေပါက္ကုန္ကာ ျမိဳ႕တြင္း၌ လက္တကမ္းတိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေလ
မုတၱမစားေစာဗညားသည္ သူရသတၱိႏွင့္ျပည့္စံုသူျဖစ္
မုတၱမကို ေအာင္ႏိုင္ျပီးေနာက္ တပင္ေရႊထီးသည္ မြန္အမတ္သမိန္ပရူးအား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူျပီးလွ်င္ အေဆာင္အေယာင္ အစီးအနင္းႏွင့္တကြ သမိန္ပရူးအား ေျမာင္းျမျမိဳ႕ကို ေပးေတာ္မူသည္။ နႏၵေက်ာ္သူကိုလည္း ‘မင္းေက်ာ္ထင္’ ဟူေသာ ဘြဲ႔ကို ခ်ီးျမင့္ေတာ္မူ၍ ကြမ္းခြက္၊ လက္ဖက္အိုး၊ ကြမ္းအိုး၊ ေရႊအိုးပ်စ္၊ ေရႊျမဴတာ၊ ေရႊေထြးခံ၊ ဆင္ေရႊက၊ ျမင္းေရႊက၊ ေလွခ်င္ပိတ္၊ ပဲ့ေပါင္းေလွမွတ္အားလံုးကို
ထို႔ေနာက္ မုတၱမကို သုရွင္တကာရြတ္ပိ၏ ေယာက္ဖေတာ္ေစာလကြန္းအိမ္အား
ျပည္တိုက္ပြဲ
တပင္ေရႊထီးသည္ မုတၱမကို ေအာင္ေတာ္မူသည့္အတြက္ မြန္သံုးရပ္ကို အလိုေတာ္ျပည့္ျပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သကၠရာဇ္(၉၀၃) ခုႏွစ္တြင္ ဒဂုန္(ရန္ကုန္)သို႔ ခ်ီေတာ္မူ၍ ဒဂုန္(ေရႊတိဂံု) ေစတီေတာ္အား မကိုဋ္တင္ေတာ္မူေလသည္။ အရိယာသံဃာေတာ္တို႔အား ရက္လည္ေအာင္ဆြမ္း လုပ္ေကြ်းေတာ္မူသည္။ သဘင္ၾကီးမ်ားလည္း ခံေတာ္မူသည္။
ဟံသာဝတီေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေတာ္မူလွ်င္
“ေရွ႕သီတင္းဝါလကြ်တ္လွ်င္ ျပည္သို႔ ခ်ီေတာ္မူမည္၊ ျမိဳ႕စား ျပစားအေပါင္းတို႔သည္ ဆင္၊ ျမင္း၊ ဗိုလ္ပါ ျဖည့္တင္းေစ၊ စစ္ဝတ္တန္ဆာ၊ လက္နက္ကိရိယာ၊ ေဆး၊ က်ည္ေစ့၊ မ်ဳိးရိကၡာ ျပည့္စံုေစရမည္” ဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိသည္။
သို႔ျဖင့္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္းသို႔ေရာက
ေရေၾကာင္းခ်ီတပ္တြင္ ေရွ႕ေတာ္မွ ေလွတပ္(၆)တပ္က ခ်ီရသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးက ဘံု(၁၁)ဆင့္ ရွိေသာ ေရႊေဖာင္ေတာ္ၾကီးကို စီးေတာ္မူကာ ေရႊေဖာင္ေတာ္ၾကီးေနာက္မွ ေလွတပ္(၆)တပ္က လိုက္ပါရသည္။ ေရေၾကာင္းခ်ီတပ္မွာ တပ္မေတာ္ၾကီးႏွင့္တကြ တပ္ပါင္း (၁၃)တပ္ရွိသည့္ ေလွၾကီးေလွငယ္ေပါင္း (၁၃၇၀)ႏွင့္ စစ္သည္ေပါင္း (၉၀၀၀၀) ပါရွိသည္။
ၾကည္းေၾကာင္းခ်ီတပ္တြင္ ေျခလ်င္တပ္(၅)တပ္၊ ျမင္းတပ္(၅)တပ္၊ ဘုရင့္ေနာင္၏ တပ္မၾကီး (၁)တပ္၊ စုစုေပါင္း (၁၁)တပ္ ပါရွိသည္။ ျမင္းတပ္(၅)တပ္ကို ေရွ႕မွခ်ီေစျပီး ထို႔ေနာက္မွ ဘုရင့္ေနာင္၏ တပ္မၾကီး၊ ၎တပ္မၾကီး၏ေနာက္မွ ေျခလ်င္တပ္(၅)တပ္ အစဥ္အတိုင္း လိုက္ပါသည္။ ၾကည္းေၾကာင္းခ်ီတပ္၏ အင္အားမွာ တိုက္ဆင္(၃၀၀)၊ စစ္ျမင္း(၂၅၀၀)၊ စစ္သည္(၈၀၀၀၀) ျဖစ္သည္။ ဟံသာဝတီတြင္ အထိန္းေတာ္ သတိုးဓမၼရာဇာႏွင့္ အမတ္ၾကီး သက္ရွည္ေက်ာ္ထင္တို႔အား ျမိဳ႕ေစာင့္အျဖစ္ ထားခဲ့၏။
အင္အားၾကီးမားသည့္ တပင္ေရႊထီး၏ တပ္ေတာ္ၾကီး ျပည္သုိ႔ခ်ီလာျပီဟုၾကားရလွ်
သိုဟန္ဘြားႏွင့္ ေစာ္ဘြားမ်ားကလည္း အညီအညႊတ္တိုင္ပင္ၾကျပီးလွ်င
ျပည္ဘုရင္မင္းေခါင္သည္ ေယာက္ဖေတာ္ျဖစ္သည့္ ရခိုင္ဘုရင္ထံလည္း စစ္ကူေတာင္းရာ ရခိုင္ဘုရင္ကလည္း ၾကည္းတပ္၊ ေရတပ္မ်ားကို အေဆာတလ်င္စိစစ္၍ ျပည္သို႔ ေစလႊတ္ေတာ္မူသည္။ (ရခိုင္ဘုရင္ကို ေယာက္ဖေတာ္ဟုဆိုရျခင္းမွာ မင္းေခါင္၏ ေနာင္ေတာ္ျဖစ္သည့္ နရပတိက ေနာင္အေရးေပၚလာလွ်င္ အကူအညီရႏိုင္ရန္ ရခိုင္ဘုရင္အား ႏွမေတာ္ျဖစ္သည့္ ပဲခူးမိဖုရားအား ေပးခဲ့၍ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကို ေရွ႕အခန္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္သည္။ ရခိုင္ဘုရင္ကလည္း နရပတိ၏ႏွမေတာ္ကို မိဖုရားေျမွာက္ေလရာ ရခိုင္သို႔ေရာက္မွ မူလပဲခူးမိဖုရားအမည္မွ တန္ေဆာင္းမိဖုရားအမည္သစ္ျဖင
တပင္ေရႊထီး၏တပ္မ်ား ျပည္သို႔ေရာက္လွ်င္ ျမိဳ႕ေတာ္အား ဝန္းရံကာ အျပင္းအထန္လုပ္ၾကံည္။ မင္းေခါင္ကလည္း အသင့္ျပဳျပင္ထားျပီးေသာ ျမိဳ႕ရိုးထက္မွ စစ္သည္တို႔အား ရွိသမွ်လက္နက္တို႔ျဖင့္ တံု႔ျပန္ပစ္ခတ္ကာကြယ္ေစသည္။
တပင္ေရႊထီးက . . .
“ျပည္ကို ငါတို႔ဝိုင္းရံထားျပီ၊ သင္တို႔ မည္မွ်ထိ ခုခံေနႏိုင္မည္နည္း၊ ခုခံႏိုင္သမွ် ခုခံၾကပါေစ။ တစ္ေန႔တြင္ ျပည္သည္ ငါ့လက္ေတာ္သို႔ေရာက္လာရလိမ္
အင္းဝဘုရင္ သိုဟန္ဘြားႏွင့္ ေစာ္ဘြားတို႔၏ တပ္မ်ားခ်ီလာေနျခင္းနွင့္ ပတ္သက္ျပီး မွဴးမတ္ေသနာပတိတို႔ႏွင့္ တိုင္ပင္ေတာ္မူရာတြင္ ဘုရင့္ေနာင္က . . .
“ယခုအင္းဝဘုရင္ သိုဟန္ဘြားႏွင့္ ေစာ္ဘြားမ်ား ခ်ီလာရာတြင္ ဆင္လံုးျမင္းလံုးမ်ားသည္ဟု သိရပါသည္။ ထိုသို႔မ်ားေသာ္လည္း ဆင္စီးအရာ၌ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုမမီ၊ ေျခသည္ခ်င္းလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မမီ၊ ရင္ဆိုင္မည္ဆိုပါက ရွမ္းတို႔ ခံႏိုင္မည္ေလာ၊ ျမင္းစီးမူကား ရွမ္းတို႔ ကြ်မ္းသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ဆင္ကိုအားျပဳ၍ခ်ီမည္။ တစ္ေၾကာင္းမွာလည္း ရွမ္းတို႔ခ်ီလာသည္ကို ျပည္ျမိဳ႕တြင္းမွ မသိရေအာင္ ညဥ့္ကိုခ်ီ၍ တစ္စခန္းအလြန္မွ ၾကိဳ၍တိုက္ၾကမည္၊ ရွမ္းတို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ခံႏိုင္မည္ေလာ၊ ပ်က္ေအာင္တိုက္မည္” ဟု နားေတာ္ ေလွ်ာက္တင္သည္။ တပင္ေရႊထီးကလည္း ဘုရင့္ေနာင္၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို လက္ခံေတာ္မူသည့္အတြက္ စစ္ေရးကို စီစဥ္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ စစ္ေၾကာင္းသံုးေၾကာင္းခြဲကာ
ေရွ႕ဆံုးမွ ခ်ီေသာ ျမင္းတပ္မ်ားသည္ ေစာ္ဘြားတို႔၏တပ္ကိုေတြ႕ရာ ဘုရင့္ေနာင္ထံသို႔ ရွမ္းတပ္မ်ား ခ်ီလာေၾကာင္းကို အျမန္လာ၍ ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။ ျမင္းတပ္မ်ားက စစ္ေရးငင္ေလရာ ရွမ္းတပ္မ်ားမွ ေနာက္မွအတင္းလိုက္လာၾကသည္။ ဘုရင့္ေနာင္စီစဥ္ထားေသာ လက္ဝဲလက္ယာတပ္မ်ားအတြင္းသို
ဘုရင့္ေနာင္၏ ျမင္းတပ္(၆)တပ္က ဆုတ္၍ေျပးေသာ ရွမ္းတပ္မ်ားကို အတင္းဖိ၍လိုက္ရာ သံုးဆယ္ဘြား၊ ရပ္ေစာက္ေစာ္ဘြား၊ ေနာင္မြန္ေစာ္ဘြားတို႔ကို ဆင့္ႏွင့္တကြ ရမိသည္။ ထိုတိုက္ပြဲ၌ ျမန္မာတို႔က တိုက္ဆင္(၆၀)၊ စစ္ျမင္း(၃၀၀)ေက်ာ္ႏွင့္ ရွမ္းစစ္သည္ (၂၀၀၀)ေက်ာ္ကို ရရွိလိုက္သည္။
ထိုသို႔ဆင္တပ္ျဖင့္တိုက္၍ ရွမ္းေစာ္ဘြားတို႔ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူျပီးေနာက္ ဘုရင့္ေနာင္သည္ ျမင္းတပ္မ်ားကို ဆက္၍မလိုက္ေစေတာ့ပဲ စစ္ပြဲ၌ ရရွိေသာ လူသူ ဆင္ျမင္း သံု႔ပန္းမ်ားကို သိမ္းယူျပီး ျပည္သို႔ ျပန္လာသည္။ စစ္ပြဲမွ ဖမ္းဆီးရရွိခဲ့သည့္ လူသူ ဆင္ျမင္း သံု႔ပန္းမ်ားကို တပင္ေရႊထီးထံဆက္ေလရာ တပင္ေရႊထီးမွာ ေက်နပ္အားရေတာ္မူလွသျဖင့္ ဘုရင့္ေနာင္အား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူျပီးလွ်င္၊ ရရွိခဲ့ေသာ ဆင္(၂၀)၊ စစ္ျမင္း(၅၀)၊ သံု႔ပန္း(၂၀၀၀)ေက်ာ္တို႔ကို
မွဴးမတ္အခ်ိဳ႕က ျပည္ဘုရင္အား တပင္ေရႊထီးထံ စာကိုဆက္၍ အေရး ကိစၥကိုေဆာင္ရြက္ရန္ ေလွ်ာက္တင္ၾကေသာ္လည္း ျပည္ဘုရင္က လက္မခံဘဲ ေယာက္ဖေတာ္ျဖစ္သည့္ ရခိုင္မင္း၏ တပ္မ်ားအလာကိုသာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္။
ရခိုင္ဘုရင္၏ ညီေတာ္ျဖစ္သည့္ သံတြဲစားမင္းေအာင္လွသည္ မိမိတို႔ရခိုင္ျပည္မွ စစ္ကူမ်ားထြက္လာျပီျဖစ္ေၾကာ
သံတြဲစားမင္းေအာင္လွ၏ တပ္မ်ား ျပည္ဘုရင္ကို ကူညီရန္ခ်ီလာေၾကာင္းႏွင့္ ရခိုင္တို႔၏ အစီအစဥ္အလံုးစံုကို သိရွိရေသာအခါ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမစသည့္ အစြန္အဖ်ားျမိဳ႕မ်ားကို ခိုင္လံုစြာျပဳလုပ္၍ ကာကြယ္ထားႏွင့္ရန္ ဘုရင့္ေနာင္က တပင္ေရႊထီးအားေလွ်ာက္ထားသည္
ထို႔ေနာက္ မွဴးမတ္ေသနာပတိမ်ားကို ေခၚယူျပီးလွ်င္ . . .
“ယခု ရခိုင္မွ ၾကည္းတပ္ႏွင့္ ေရတပ္ ႏွစ္ဘက္ညွပ္၍ ခ်ီလာၾကသည္မွာ အင္အားမ်ားလွသည္ဟု သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္ေရးကိစၥကို မည္သို႔လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သ
ဘုရင့္ေနာင္က . . .
“ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျပည္ျမိဳ႕ကို ရံထားေသာတပ္ကိုလည္း ရံထားျမဲအတိုင္းရွိေစျပီး၊ အခ်ဳိ႕ကိုယူ၍ သူတို႔ကိုႏိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဆီးၾကိဳ၍တိုက္ပါမည္၊ ရခိုင္တို႔သည္ ေရတပ္တြင္ က်င္လည္သည္ဆိုေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေၾကာက္ရန္မရွိ၊ အလ်က္အျမန္ ႏွိင္နင္းနိုင္ပါလိမ့္မည္” ဟု ေလွ်ာက္တင္ရာ တပင္ေရႊထီးသည္ ဘုရင့္ေနာင္၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို ႏွစ္သက္ေတာ္မူသျဖင့္ “ေနာင္ေတာ္ပင္ သင့္ေအာင္စီစဥ္ပါေလ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဘုရင့္ေနာင္သည္ မိမိႏွင့္ လိုက္ပါရန္ ဆင္ေကာင္း၊ ျမင္းေကာင္း၊ သူရဲေကာင္းတို႔ကိုေရြးခ်ယ္က
လက္ဝဲေၾကာင္းခ်ီတပ္တြင္ တုယင္ေယာ္ဓားျမင္းတပ္၊ ရာဇတမန္ ျမင္းတပ္(၂)တပ္ကို ေရွ႕မွခ်ီေစကာ သီရိေဇယ်ေက်ာ္ထင္(၁)တပ္၊ မဟာၾကီး(၁)တပ္၊ သမိန္အဲရနဲ(၁)တပ္၊ သမိန္ဗရမ္း(၁)တပ္၊ ျမင္းတပ္ (၂)တပ္၊ တပ္ေပါင္း(၄)တပ္၊ ေပါင္း(၆)တပ္ကို လက္ဝဲေၾကာင္းခ်ီေစသည္။ ယင္းစစ္ေၾကာင္းတြင္ တိုက္ဆင္(၅၀)၊ စစ္ျမင္း(၈၀၀)၊ စစ္သည္(၂၀၀၀၀) ပါဝင္သည္။
အလယ္တပ္မခ်ီစစ္ေၾကာင္းတြင္ စစ္တုရဂၤသူျမင္းတပ္၊ လက္ယာရဲတိုင္ျမင္းတပ္၊ ၎ (၂)တပ္ကို ေရွ႕မွခ်ီေစသည္။ သမိန္စည္သူ(၁)တပ္၊ သမိန္ရဲသင္ရံ(၁)တပ္၊ သမိန္ေမာခြင္(၁)တပ္ ဘုရင့္ေနာင္(၁)တပ္၊ ျမင္း(၂)တပ္ႏွင့္ တပ္ေပါင္း(၄)တပ္၊ ေပါင္း(၆)တပ္က အလယ္တပ္မအျဖစ္ခ်ီသည္။ အင္အားမွာ တိုက္ဆင္(၅၀)၊ စစ္ျမင္း(၈၀၀)၊ စစ္သည္(၂၀၀၀၀) ပါဝင္သည္။
လက္ယာေၾကာင္းခ်ီစစ္ေၾကာင္းတ
ထိုသို႔စစ္ေၾကာင္းသံုးေၾကာင
ဘုရင့္ေနာင္သည္ ျပည္ျမိဳ႕တြင္းမွ ေျပးထြက္လာသည့္ လူ(၅)ေယာက္ကို ေခၚေတာ္မူျပီးလွ်င္ . . .
“ယခုကိစၥတြင္ သင္တို႔အေနျဖင့္ အမွဳေတာ္
No comments:
Post a Comment